Hiç İtalya’ya gitmedim, gitseydim herhalde risotto, dondurma, pizza ve makarna yerdim. Dondurmayı Çin’den Avrupa’ya getiren Marko Polo mu bilinmez ama dondurma denilince akla İtalya gelir. Makarna da tartışmalı bir konu… İtalya açısından tartışmasız olan kendine özgü pizza ve risottodur herhalde. Kendilerine has yemekleri olan ülkelere bir başka bakıyorum, aç kaldığım ülkelere tekrar gidesim gelmiyor. İtalya’yı cazip kılan bir başka detay ise Ferzan Özpetek’in filmleri diyebiliriz diye düşünüyorum. Filmlerinde kalabalık sofralar ve sohbet eşliğinde bir araya gelinmesiyle yenen yemekler ve sofra sahnelerin, kuşkusuz filme gerçekçilik duygusunu veren en net ögelerin, aile ya da dostlarla yemek sofrasında beraber olmaları diye düşünüyorum. Düşünsenize günde 3 defa yaptığımız bir şey filmin içinde yok!
Risotto yapacağım ama daha önce bir defa ya da iki defa yemişliğim var, hatırladığım kadarıyla lapa olan bir pilavın daha kremalı ve tuzlu oluşu, bunun dışında başka bilgiye sahip değilim. Pilavın yerine siyez bulguru, ezine peyniri ve istiridye mantarı kullandım, bir de soğan. Dileyen kısaca videosunu izlesin. Risotto dediğin nedir ki, akışkan peynirli pilav 🙂
Nasıl olduğunu söyleyeyim, böyle bir lezzet görmedim, umarım bir sonraki yapışımda aynı tadı tutturabilirim, sağlıkla kalın dostlar.
Tarif Değil İlham Veriyorum 